Przyglądam się zdjęciom tego, co wychodziło spod moich rąk i powiem, że kiedy ma się świeży umysł powstają rzeczy, o których stworzenie człowiek by się nigdy nie podejrzewał.
Przyznam się, że nie przepadam za zbyt częstym oglądaniem cudzej biżuterii, czy innych dzieł. I to nie dlatego, że nie podoba mi się, czy zazdrość mnie zżera :) Wręcz przeciwnie - jestem zachwycona tym, jak piękne rzeczy są w stanie stworzyć ludzkie ręce. Jednak bardzo nie lubię, gdy nawet gdzieś tam podświadomie mój umysł zafiksuje się na czymś obejrzanym.
Wiedzą to dobrze Ci, którzy długo już tworzą, że wpadanie w pewną sztampę zabija kreatywność. A tak - czysty umysł, wiele pomysłów. Już Einstein powiedział:
"wszyscy wiedzą, że czegoś nie da się zrobić, i przychodzi taki jeden, który nie wie, że się nie da, i on właśnie to robi". Tak właśnie powstawały moje następne kolczyki.
Wędrując przez sieć po wielu pięknych stronach i blogach rękodzielniczek (coś z panami słabo w tym temacie) zauważyłam, że wiele z nich nie ogranicza się do jednej dziedziny. Robią biżuterię, ale też piękne albumy, czy kartki (scrapbooking), ozdabiają różne przedmioty dekoracyjnymi papierami i serwetkami (decoupage), filcują, robią na drutach, szydełku, szyją, robią mydła, świece i ozdabiają swoje domy na miliony innych sposobów. I ja również potrzebowałam czegoś jeszcze i zabrałam się za dekupaż - że tak to z polska nazwę. 
Na pierwszy ogień poszła skrzyneczka ze sklejki - taka bardziej narzędziowa, która zamieniła się w bratkowe pole. Łatwo nie było wcale - pędzel zostawiał ślady, serwetka falowała i gniotła się. Wykorzystałam to i efekt wyszedł nieoczekiwanie całkiem niezły. Skrzyneczka stoi w pracowni. Korzystam z niej do tej pory.
